Pieter Cornelis Schipper
Noordhollands Dagblad
Wij zijn trots, mensen met een sterke wil
Het toeristenseizoen is weer begonnen op Marken. Maki Zeeman opende vorige week het kijkhuisje aan de haven, waar het Marker verleden te zien is. Een herinnering aan oude tijden.
Lente. De zon schijnt vriendelijk, op de dijk naar Marken fietsen vooral mannen in felgekleurde wielershirts het wintervet weg. Een groep oudere Markers loopt in linie door een weiland. Stokken in de hand om de nesten van weidevogels te markeren. De eerste toeristen dwalen door de smalle straatjes. De Kerkbuurt is populair met zijn typische groengeschilderde Marker huisjes. Bij het huis van Maki Zeeman en haar man gaat de camera als in een reflex in de aanslag. Daar woont de dochter van Mae West, al zal de toeristen dat niks meer zeggen. Mae West was de bijnaam van de moeder van Maki's moeder. Gekregen van Amerikaanse toeristen, naar de rondborstige filmactrice. ,,Mijn moeder stond altijd zo, met de handen in de zij. Dan zie je ook meteen waarom ze haar Mae West noemden", lacht Maki Zeeman. ,,Nu heb ik het postuur van mijn moeder."
Familie
Maki woont met haar man hij is een van de mannen die zich bekommeren om de weidevogels-in een huisje dat al een eeuw in de familie is. ,,Al van voor de watersnood", zegt ze. Zo gaat dat in Marken. Zes bij vier is haar woning. In haar veel ruimere oude huis, enkele meters verderop, woont nu een zoon met zijn gezin. Zo blijft het in de familie. ,,En vanavond, als ze allemaal weer thuis komen van het werk, dan zitten we hier beneden in het zonnetje en drinken een borreltje en praten we elkaar bij." Familie is belangrijk op Marken.
Dracht
Maki, eigenlijk Maritje, ,,maar omdat ik zo'n kleine opdonder was, noemde iedereen me Maki", haalt de familiefoto erbij. Een groot gezin hadden haar ouders. Zeven jongens, drie meiden. De mannen, op één na, in dracht. De meisjes ook. ,,Ik heb de Marker dracht tot tien jaar geleden gedragen, maar nu alleen nog met Pasen, kerst en Koninginnedag. En mijn kinderen dragen het helemaal niet meer. Je loopt zo in de kijker, vinden ze."
Reinheid
Het waren barre tijden in haar jeugd op het eiland. ,,Iedereen was arm. We sliepen met zijn allen op zolder, gewoon, door elkaar. Het was er altijd heel gezellig. Vader zat steeds op zee. Moeder regelde alles; de vrouwen hebben de broek aan op Marken. Mijn moeder was een sterke vrouw, nooit een pilletje geslikt. We waren een gezegend gezin. Er heerste veel tbc op Marken, maar daar zijn wij verschoond van gebleven. Het was hard werken hoor. Die reinheid, alles moest altijd schoon zijn. En we hadden geen stofzuigers, alles ging met stoffer en blik.
Op maandag stond je om vijf uur 's morgen de was te doen aan de teil."
Kijkhuisje
Streng was haar moeder niet, al had ze wel 'de zweep eronder'. Eigenzinnig ook: ,,Mijn moeder had een spreuk: 'Doe wat je wilt, gekletst wordt er toch'. We
hebben allemaal die trots." Haar moeder Ale en haar tantes Jannetje en Sijtje Boes openden hun huis voor toeristen. ,,Dat kwam door een Volendammer, die hier op Marken vaak met toeristen kwam. Hij zei 'Ale, je moet je huisje openstellen, dat vinden ze leuk. Daar verdien je veel meer mee dan met die souvenirtjes'. We gingen altijd met een mandje met souvenirs langs de toeristen. Aardige mensen trouwens, die Volendammers. Maar je kon er natuurlijk niet mee omgaan, ze waren katholiek. Mijn moeder verkocht niks aan huis. Het was alleen kijken. En de bijdrage was vrijwillig. Je was blij met een dubbeltje, en als je een kwartje kreeg was het veel. We hebben er aardig aan verdiend."
De concurrentie tussen de tantes om de gunst van de toerist was stevig. Ze konden daar flink over bakkeleien op de kade. Een familietrekje: Maki komt uit een familie waar ze niet bang zijn elkaar de waarheid te zeggen. De discussies waren en zijn stevig, vertelt ze. ,,We zijn allemaal mensen met een sterke wil, flinke praters ook. Over politiek, over de kerk. Mijn broers hadden soms hervormde meisjes. Nou, dan konden we tegen elkaar tekeer gaan. Maar het werd nooit rot. Mijn ouders zeiden altijd 'Je mag best ruzie maken, maar nooit boos blijven'. Och, je weet wat je aan elkaar hebt." Dat wisten Markers sowieso:
,,Iedereen kent elkaar. Als je en scheve schaats reed, was dat op heel Marken bekend. Het werd je wel vergeven, maar het werd nooit vergeten", lacht ze fijntjes. Het geloof was altijd heel belangrijk. Vlak achter haar huis is de hervormde kerk, daar komt ze niet. Maki's familie is gereformeerd. Maar niet zwaar: ,,Vroeger was dat heel belangrijk. Tweederde is hervormd, de rest gereformeerd. We zijn allemaal overgegaan naar de PKN, maar we gaan nog steeds naar onze eigen kerk. Wij zijn niet van dat heel sombere zoals je
wel eens bij gereformeerden hebt. Juist niet, wij zijn veel vrolijker. We hebben toch de verlosser gehad. Wij hebben iets heel rijks, we geloven in het hiernamaals. Je moet genieten van de dingen, genieten van het leven."
Kerkeraad
Hoewel inmiddels 70, heeft Maki Zeeman het nog steeds druk. ,,Ik heb twintig jaar in de kerkenraad gezeten. Daar ben ik twee jaar geleden mee gestopt, maar je hebt zo'n kringetje van mensen opgebouwd waar je al-
tijd op huisbezoek ging. Dat doe ik nog steeds. Voor een praatje, of om boodschapjes te doen, de ramen te lappen als het nodig is."
Ze wijst op de borden aan de muren. ,,Antiek, maar ik weet niet of mijn kinderen ze willen hebben, later. Of de grote klok. Het huisje wel, daar pezen ze nu al op", grinnikt ze.
Maar dan zullen ze nog lang moeten wachten. Want Maki Zeeman staat nog zeer energiek in het leven.
Noordhollands Dagblad
Op en top Marker kerst, knutselen, musicerende 'engeltjes' en Jerre en Yorn beschilderen sneeuwpopjes. Of zijn het kerstmannetjes?
Markers houden niet zo van kitsch. Wel van kerst. En nog veel meer van liefdadigheid. ,,Best een lelijk ding, hè", zegt een bezoeker van de kerstmarkt in Voor Anker, die net voor vijf euro een minikerststalletje heeft aangeschaft. ,,Ik durf het eigenlijk niet mee naar huis te nemen en ik denk dat ik het nooit uitpak. Maar ach, 't is voor het goede doel."
Dat goede doel is Pink Ribbon, dat strijdt tegen borstkanker. Vrijwel de hele opbrengst van de markt, die zaterdag voor het eerst op Marken werd gehouden, gaat daar naar toe.,,Er zijn een paar commerciële verkopers, maar alle spullen voor de tweede handsmarkt zijn gedoneerd door de Marker bevolking", zegt Agnita Peereboom van de organisatie.,,En ook de opbrengst van de snacks en de glühwein is voor het goede doel."
De markt is amper begonnen of er is al geen doorkomen meer aan in Voor Anker. Het is dringen voor de tafels met kerstprullaria en bezoekers worden door Gerard van Wort 'omgeluld' om vooral iets te kopen. ,,Oké, veel mensen vinden de koopwaar misschien niet allemaal even mooi. Smaken verschillen. Maar als je er een goed verhaal bij hebt, dan willen de mensen toch kopen. Het gaat voortreffelijk."
Maar om ook aan de kerstman iets te kunnen slijten moet je wel van hele goede huize komen. Aan de tafel van Van Wort trekt hij veel bekijks als hij een praatje maakt met Immetje Stoker, geboren en getogen op Marken en nog dagelijks gehuld in de plaatselijke klederdracht.,,Ach kijk nou toch! Wat een prachtig tafereel. Marker kerst in beeld. Kan het nog mooier?"
De kleine Niels van Veen (4 jaar) wordt een beetje verlegen van alle aandacht. Vol bewondering staart hij de kerstman aan en droomt ervan hem ooit op te volgen.,, Blijf maar in de buurt, jongen, dan leer je het vak vanzelf."
Even later heeft Immetje Stoker de rust opgezocht en geniet ze in stilte van de kinderen aan de knutseltafel. Kerstengeltjes maken ze, en herdertjes. En de broertjes Jerre (8) en Yorn (4) beschilderen beeldjes van gips. ,,Een sneeuwpop", zegt Yorn. ,,Nee jongen, het is een kerstman", verbetert zijn broer. ,,Ook goed." Van Yorn hoeft een kerstman niet per se rood te zijn. Trots toont hij zijn zwart met bruin geschilderde beeldje. ,,Die kan in de kerstboom." Trotse ouders en opa's en oma's verdringen zich verderop voor een optreden van de 'engeltjes' van Eveline Peereboom. De kinderen begonnen in september met het bespelen van trompet en blokfluit en nu al spelen ze kerstliedjes bijna vlekkeloos. Een enkele valse noot, maar die kan de kerstvreugd op Marken niet drukken.
Witte Weekblad
Jan Schild (Utrecht 1943) woont sinds 1973 op Marken. Vanaf die tijd bestudeert hij de historie
van het voormalige eiland. Hij is orthopedagoog en was direc- teur van een school voor speci- aal onderwijs. Onlangs ver- scheen zijn boek "Brood op de plank", een overzicht van ruim honderd jaar nering en ambacht op het voormalige eiland Mar- ken. De schrijver is een verwoed verzamelaar en heeft een grote collectie over Marken opge- bouwd. Hij publiceerde diverse artikelen over de geschiedenis van Marken en geeft lezingen en rondleidingen. Schild schreef eerder al twee boeken: Marken in grootmoeders tijd (1989) en Marken en Oranje (1991). Het boek kost €29,95 en is te koop in de boekhandel of bij de schrijver Jan Schild, Kerkbuurt 175 in Marken, tel. 0299- 601255,
- Favoriete tijdsbesteding in Waterland?
Bezig zijn met mijn verzameling van Marken en hardlopen. - Welke inwoner van Waterland mag van u een lintje krijgen?
Ik heb waardering voor iedereen die vrijwilligerswerk doet en dat zijn er in de Marker gemeenschap nog al wat. En ik zou iedereen die heeft meegewerkt aan de totstandkoming van mijn boek wel een lintje willen ge- ven, maar dat wordt wel wat al te gek. - Wat zou uw eerste daad zijn als u burgemeester van Waterland was?
Alle raadsleden het boek "Brood op de plank" laten lezen, want zonder kennis van het verleden is er geen kennis van het heden. Marken is een cultuurhistorisch monument, maar geen openluchtmuseum. De overdreven aandacht voor het toerisme bij de gemeente en de provincie irriteert mij mateloos, vooral omdat slechts weinigen op Marken er hun brood mee verdienen. Er wordt altijd gedacht dat men hier van het toerisme leeft, dat is één van de grootste vooroordelen over Marken. - Met wie zou u graag een dag willen ruilen?
Met mijn vrouw, om te zien hoe het is om met mij door het le- ven te gaan. Het zal me onge- twijfeld meer inzicht in mijn eigen handelen en dat van haar geven. - Wie krijgt van u een rode kaart?
Met een rode kaart sluit je iemand helemaal uit, een gele kaart of waarschuwing lijkt mij voldoende. Ik denk dan aan degenen die binnen het oude gedeelte van Marken parkeerplaatsen zouden willen aanleggen, dat gaat mij echt te ver. Er moeten toch oplossingen te bedenken zijn zonder het aanzien van Marken te schaden. - Heimelijk genoegen?
Volgens van Dale is heimelijk: 1 (van gevoelens, handelingen) geheim => in het geheim, in stilte, onderduims, onderhands, ondershands, sneaky, stiekem, stil, stilletjes, tersluiks, verho- len. Als ik al heimelijke genoegens had dan zou ik het dus niet vertellen. - Wat zou u doen met een miljoen?
Ik voel me al rijk, ik heb een leuke vrouw, fijne kinderen en een mooie plek om te wonen. Ik denk dat er aan mijn levenswijze niets zal veranderen. Ik zou voor mijn kinderen een huis kopen, zodat zij zich daar geen fi- nanciële zorgen over hoeven te maken. - Levensmotto?
Als je iets afspreekt, moet je het ook doen. - Als ik meer vrije tijd had, zou ik...?
Ik heb al alle tijd aan mijzelf, en toch kom ik nog altijd tijd te kort. Ik hoop wel dat mij nog enige tijd gegeven is, want ik wil nog wel een aantal boeken over Marken schrijven. - Met wie zou u een weekje op een onbewoond eiland door wil- len brengen en wat neemt u zeker mee in uw koffer?
Met mijn vrouw. Ik neem lucifers mee om een vuurtje te maken, een paar goede flessen wijn en mijn hardloopschoenen.
: Noordhollands Dagblad
Steppen tegen de wind in en in de regen. De weergoden waren de Markers twee jaar geleden bij de Step en Run door Marken niet gunstig gezind.
Palingroken, een sportmiddag en de kerkdienst op zondagochtend. Het zijn onderdelen die tijdens de Marker havenfeesten ieder jaar op
de agenda staan. Maar de organisatie van het evenement, de Marker Evenementen Stichting (MES), verzint ook steeds iets nieuws. Dit jaar is dat Nordic Walking en een optreden van Jan Smit.
De MES bestaat zondag 2 juli precies tien jaar en dat moet gevierd.,,We wilden graag iets bijzonders doen", legt voorzitter Dirk Boes uit.,,Een optreden van Jan Smit leek ons gezellig, leuk voor alle doelgroepen. Op zondag hebben we tenslotte ook vaak een wat ouder publick in de tent." Dat de Marker bevolking een optreden van de Volendammer wel zag zitten, bleek uit de run op de kaarten. Binnen driekwartier was de tent uitverkocht. Boes:,,Dat hadden we echt niet verwacht." Maar de havenfeesten, van donderdag tot en met zondag, staan niet het hele weekeinde in het teken van dit optreden. De vaste onderdelen staan ook nu op de agenda. Boes:,,Er is een groot aantal mensen dat het palingroken op zaterdag geweldig vindt. Dat gaat natuurlijk altijd door. Op andere dagen zie je die mensen helemaal niet in de tent. Het darten is een jaartje weggeweest, maar wegens de vraag hebben we dat ook weer ingedeeld."
Dorps
Een playbackshow voor volwassenen is wegens succes van het vorige jaar opnieuw onderdeel van de havenfeesten 2006. De proefles Nordic Walking, donderdagavond, en de band Trend, op de zaterdagavond, zijn nieuw. ,,Dat hadden mensen ingevuld op een enquête die we vorig jaar lieten rondgaan", vertelt vicevoorzitter Eddy Schipper.,,We willen niet ieder jaar hetzelfde laten terugkomen. We organiseren dit feest voor iedereen. Het moet een dorpsfeest voor jong en oud zijn." Omdat alle activiteiten om en rond de haven plaatsvinden, binnen én buiten, hangt en staat het succes van de feesten met het weer. Boes:,,Vorig jaar was het bijvoorbeeld heel warm tijdens de kindershow. Dan kun je de tent wel opengooien, maar de kinderen gaan liever zwemmen. Veel sportactiviteiten vinden buiten plaats. De sporters vinden het niet zo erg als het een beetje regent. Maar als niemand vanwege het weer komt kijken, is dat niet leuk." Toch denken Boes en Schipper dat de havenfeesten weer een succes worden.,,Omdat de MES tien jaar bestaat, maken we er iets bijzonders van. We hopen dan ook dat de tent vooral zondag vol is. We geven ook nog iets leuks weg aan de Markers, een praktische verrassing waar iedereen iets mee kan."
Witte Weekblad
Uit toetsing is gebleken dat delen van de Zuid- en Westkade op Marken niet voldoen aan de veiligheidsnormen.
In het gemeentehuis van Waterland en de bibliotheek op Marken ligt tot en met donderdag 4 december de startnotitie MER 'Versterking Omringkade Marken' ter inzage. Ook zijn er op 12 en 13 november inloopbijeenkomsten bij het Hoogheemraadschap in Edam. De startnotitie geeft aan welke alternatieven Rijkswaterstaat voor het versterken van de omringkade in de MER-procedure gaat onderzoeken.
Ongeveer 16 van de 29 kilometer Markermeerdijk tussen Edam en Amsterdam voldoet niet aan de veiligheidseisen. Bij langdurige hoge waterstanden is de kans te groot dat de dijk bezwijkt. Het probleem zou vooral aan de instabiele binnenzijde zitten. Een oplossing zou kunnen. zijn het aan de landzijde met grond verzwaren van dijk en steunberm of de as van de dijk buitenwaarts te verschuiven. In het gebied ten zuiden van Uitdam zou de dijk bovendien te laag zijn. Ook werkt Rijkswaterstaat aan een dijkversterkingsplan/MER voor de Omringkade omdat uit toetsing is gebleken dat delen van de Zuiden Westkade op Marken niet voldoen aan de gestelde veiligheidsnormen. Zo is de dijk op ver schillende locaties niet hoog genoeg en is de steenbekleding te licht. Voor deze dijkversterking is een MER-procedure vereist, conform de Wet milieubeheer. De eerste stap in deze procedure is de startnotitie. In de startnotitie wordt het probleem beschreven, de mogelijke effecten verkend en realistische oplossingen weergegeven.
Ter inzage
Provincie Noord-Holland verzorgt als bevoegd gezag de ter inzage legging van de startnotitie. Die ligt tot met 4 december 2008 bij het gemeentehuis van Waterland, de bibliotheek Marken, Provincie Noord-Holland en Rijkswaterstaat Noord-Holland. In deze periode kan iedereen een zienswijze indienen bij Provincie Noord-Holland. Ook geeft de Commissie voor de MER een 'Advies richtlijnen MER'. Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier heeft ook de startnotitie voor de milieueffectrapportage (MER) voor de dijkversterking Edam-Amsterdam vastgesteld. Daarin is aangegeven welke manieren om de dijk te versterken nader wor-den onderzocht. In november wordt deze ter inzage gelegd. Op basis van dit advies en de ingediende zienswijzen stelt Provincie Noord-Holland de richtlijnen vast. Deze richtlijnen vormen het kader voor het dijkversterkingsplan/MER. Hierin werkt Rijkswaterstaat de details van verschillende varianten voor dijkversterking uit en maakt een afweging tussen deze varianten. Het doel is het ontwikkelen van een voorkeursvariant. Als het dijkversterkingsplan/ MER is goedgekeurd door het bevoegd gezag volgt nog een inspraakronde. De start van de realisatie staat gepland voor 2011.
Noordhollands Dagblad
De maand mei van 2007 zullen Kelly Zeeman (13) en Selina Commandeur (14) niet gauw meer vergeten. Districtskampioen onder 14 en Nederlands kampioen met district West I onder zowel 15 als 14. Beide voetbalsters van Marken kunnen het nog nauwelijks geloven maar weten dat dit naar meer smaakt. ,,Ons volgende doel is Oranje", glundert Selina.
Zaterdagmiddag vijf uur. Sportpark Elzenhage in AmsterdamNoord is al aardig volgelopen voor het cruciale duel tussen zaterdagtweedeklasser Marken en Vlug & Vaardig dat over een uur van start gaat. De supporters van Marken, beter gezegd het beroemde 'Vak S', hebben al bezit genomen van de hoofdtribune van DWV. Onder hen Kelly en Selina. De witte en zwarte T-shirts met de opschriften 'Beer-EGoed' en 'De Beer is Los' vinden gretig aftrek bij de Markers en zouden ook uitgelegd kunnen worden als een soort ode aan beide jonge talenten.
Oud-eerste elftalspeler Klaas Zeeman haalt zijn dochter met Selina voor even uit het rumoer en even later zitten we in de kantine van DWV.,,We zijn nog maar één stap van Oranje af", kopt Kelly. Het gaat snel met beiden. Voetbal is hun grote hobby. Kelly:,,Ik was twee jaar toen ik al een voetbal kreeg en op mijn vijfde ging ik al op voetbal. Ik kwam al snel in een jongensteam terecht. Op mijn negende kwam ik al in de vertegenwoordigende teams van de KNVB terecht." Voor Selina duurde het wat langer.,,Ik was 10 jaar toe ik ging voetballen."
Beide talenten speelden bij hun club Marken dit seizoen in de C2 en werden achter FC Purmerend tweede, volgend seizoen wacht de B1. Kelly balend:,,Het doel was om kampioen te worden en dat heeft er ook wel ingezeten. Maar we verloren twee keer van FC Purmerend. Ik ben nogal fanatiek en ik was toen best wel chagrijnig. Het was een grote teleurstelling."
Kelly speelt bij Marken op de mid-mid-positie en bij het districtsteam achterin. Selina speelt zowel bij Marken als het districtsteam onder 15 in de spitsen bij onder 14 op de mid-mid-positie. De verschillen zijn evident volgens de twee. Kelly lachend: ,,Bij de KNVB gaat het er serieuzer aan toe en mag je niet te veel lol trappen. Het is belangrijk dat je luistert naar de trainer. Bij Marken probeer ik meer mijn eigen spelletje te spelen."
Selina bevestigt de woorden van haar vriendin en achternichtje.,,Bij de KNVB zijn de trainingen gevarieerder en veelten nemen. Neem Amerika, daar kijken er meer mensen naar het damesvoetbal dan naar de heren."
De twee meiden weten dat ze er nog niet zijn. Zelfkritiek is hen niet vreemd. Selina:,,Ik scoor de laatste tijd een beetje moeizaam. Snelheid is mijn belangrijkste wapen maar qua techniek zou mijn balbeheersing nog wat beter kunnen." Kelly noemt de snelheid van handelen als voornaamste verbeterpunt. ,,Vooral op de eerste drie meter."
De belangstelling voor hun persoontje vinden ze te gek. Selina:,,Op de website van Marken staan er veel berichten over ons, buiten Marken moeten we vaak vertellen wat we doen. Maar de reacties zijn heel leuk, iedereen hoopt dat we later veel op de televisie komen."
Je kunt ze met recht voetbalgek lopen. Vooral Kelly mist maar weinig van voetbal.,,Ik zie alles. De wedstrijden van Tele 2 zie ik bij een ander, de Champions League zie ik gewoon thuis. Thuis praat ik met mijn vader sowieso veel over voetbal, bijvoorbeeld wat ik fout en goed heb gedaan. Ja Klaas was een harde. Hij was in staat om in de 90ste minuut nog een rode kaart te pakken." Selina lachend:,,Ik zie alleen maar de finales en samenvattingen. Wel praat ik met mijn vader veel over voetbal, daardoor heb je ook een betere band. Een leven zonder voetbal zou ik maar saai vinden. Het houdt me de hele week bezig, we trainen wel vier keer in de week. Misschien ga ik wel door tot mijn zestigste."
Kelly:,,Ik moet er niet aan denken om op ballet te zitten."
MKnews
Afgelopen donderdagavond organiseerde Rijkswaterstaat een informatiebijeenkomst in dorpshuis Het Trefpunt op Marken. De bijeenkomst ging over de versterking van de dijken rond Marken. Ruim 120 inwoners van Marken hadden gehoor gegeven aan de uitnodiging, om deze bijeenkomst bij te wonen, ondanks het tijdstip, van 18.00 tot 20.00 uur.
Het programma van de avond was:
Opening door Berthe Brouwer, gesprekleider
Presentatie dijkversterkingplan door Bart Spaargaren, projectmanager
Gelegenheid tot vragen
Reactie Liz van Duin, directeur Water en Scheepvaart
Sluiting door Berthe Brouwer
De planning van Rijkswaterstaat:
Maart - juni 2013 : Vingeroefening haalbaarheid meerlaagsveiligheid
Juli 2013 : Besluit pilot
Augustus 2013 - augustus 2014 : Indicatieve doorlooptijd pilot
2e helft 2014 : Besluitvorming maatregelen, meerlaagsveiligheid dan wel ter visie legging dijkversterkingplan
2015 - 2017 : Realisatie
Totale kosten : € 30 miljoen
: Noordhollands Dagblad
Er zijn verschillende afbeeldingen bewaard gebleven van het hooien en hooivaren op het toenmalige eiland Marken. Het hooien was vroeger een belangrijke inkomstenbron voor de Markers. Dankzij de vruchtbare grond kon het gras per seizoen vaak twee maal worden gemaaid.
Het (onbrandbare) hooi werd na voorziening van de eigen behoefte geëxporteerd en men had over afzetmogelijkheden niet te klagen.
Vooral boeren langs de Vecht waren geïnteresseerd. Voor schippers was het hooivaren een lucratieve bezigheid. In de jaren twintig van de vorige eeuw leverde het per man ongeveer 1000 gulden op. Het betrof zo'n veertig botters, dus tel maar uit.
Het vervoer van het land naar de haven gebeurde met hooivletten, fuikenboten en binnenbootjes. Op de laatste vlet werden voor op waterplanten gezet zoals sommige afbeeldingen tonen.
Terwijl het maaiwerk vaak door maaiers uit het Gooi of Gelderland werd gedaan, waren de Marker vrouwen met name betrokken bij het zogenoemde ophooien. Zij verdienden daarmee per dag anderhalve gulden per persoon. Van's morgens acht tot 's avonds acht zwoegden zij in een speciaal hooikostuum op het land. Het hooien op Marken maakte indruk op Charles de Coster, een Franstalig auteur uit Brussel die in 1877 Marken bezocht. Over het hooien schreef hij: 'De tijd van de hooioogst is een zeer schilderachtige tijd. Alle heuvels en de glooiingen van de hoogten zijn bespikkeld met de gestalten van de vrouwen, die uit de verte bloemen lijken met hun witte hoofdtooi, hun rode of blauwe zakdoeken die eraan bevestigd zijn en als zonnescherm dienst doen, hun witte voorschoten, hun violetbruine rokken, hun zwarte kousen en hun schoenen met zilveren gespen. Niet ver van hun moeders dansen de snoezig geklede meisjes vrolijk rond'.
Het lijkt erop dat Charles de Coster met name door de Marker vrouwen werd geimponeerd; hij schrijft namelijk geen woord over de mannen en hun dracht.
