De dijk die Marken met het vasteland verbindt ligt er sinds 1957. Marken zou opgaan in de Markerwaard. De Bukdijk, die vanaf Marken 2,2 km naar het noor- den loopt, zou het nieuwe land verder insluiten. Maar het plan is nooit vol- tooid. En nog dagelijks profiteren vo- gels van de beschutting van deze dijken.
Een overvolle Gouwzee
Voor de doorgewinterde vogelaar begint een rondje Marken al aan het begin van de dijk, vlakbij het vasteland. Je zet je fiets of auto er makkelijk neer. In de beschutte Gouwzee houden zich grote groepen eenden op. Met gemak tel je hier in de winter vele duizenden Kuifeenden, Tafeleenden, Smienten en Meerkoeten. Het hangt van de wind af hoe dichtbij je ze ziet, en waar ze precies zitten. Ik fiets er eind oktober samen met doorgewinterde vogelaar en vaste bezoeker William Price heen. Hij kent de plek goed. Wat vooral opvalt zijn de enorme aantallen Meerkoeten. Verder zien we naast de eerder ge- noemde eenden ook Futen, Krakeenden en een Brilduiker. Middelste en Grote Zaagbek zitten er nog niet, die komen later. Ook onze kleinste zaagbek, het prachtige Nonnetje, moet eind oktober nog arriveren. De Gouwzee is daarnaast een goede plek voor de fraaie Kroon- eend. Topper en heel soms dwaalgast Kleine Topper blijven in de herfst ook nog weleens hangen. We vervolgen onze weg langs de dijk en zetten voet op het eiland. We gaan direct links het dijkje op. Benieuwd hoe het er hier over een paar jaar uitziet, ook hier gaat de boel versterkt worden. Ik geniet nog maar even van het smalle klinkerpad waarover we richting het haventje lopen, fiets aan de hand. We speuren de natte weilanden rechts af, daar kan van alles zitten, vooral het plasdrasje is kansrijk. In de loop der tijd zijn hier bijzondere vogels als Ge- streepte Strandloper, Witvleugelstern en Noordse Kwikstaart aan komen waaien, maar vandaag is het rustig. We passeren een proefstukje nieuwe dijk, dat er akelig breed uitziet.
Rond de Bukdijk
Na het haventje lopen we langs de dijk naar de noordpunt van Marken waar de Bukdijk begint. Langs de kust liggen grote basaltblokken, daar foerageert 's winters nog weleens een Oeverpie- per. Dan gebaart Will. Iets verderop, na het steigertje langs de dijk, zit een IJsvogel in een struik. Vanuit z'n post tussen de takken duikt het beestje tel- kens het water in, op zoek naar vis. Het tafereel herhaalt zich zo'n tien keer, daarna worden de veren gepoetst. Aan de oostkant van de dijk wacht ons een verrassing. Zeven Kleine Zwanen drij- ven hier tussen de Tafel- en Kuifeen- den. Het is een beetje hun vaste stek. Sierlijke beesten zijn het, de zwartgele snavels fier vooruit. Anders dan Knobbelzwanen die vooral omlaag lijken te kijken.
Goudplevieren komen hier graag
We fietsen verder richting de vuurto- ren, het Paard van Marken. De zeven Een Bontbekplevier in winterkleed op het strand bij de vuurtoren Kleine Zwanen vliegen over ons heen. De strekdam bij de vuurtoren zit nog vol Kieviten, een eenzame Visdief zit op een paal, Aalscholvers drogen hun veren. Op het strandje scharrelt een Bontbekplevier. Het blijft een magisch plekje, met mooi licht in de middag.
We gaan verder, boven de dijk bidt een Torenvalk en in het weiland zit tussen de Kieviten een groepje Goud- plevieren. Die komen hier ook graag. Grauwe en Brandgranzen grazen rustig in het rond. We passeren een nat stuk grasland waar in het voorjaar veel wei- devogels broeden. Soms zelfs nog een Kemphaan. Op Marken wordt weidevo- gelvriendelijk geboerd, dat merk je.
Via het dijkje vervolgen we ons rondje, een groepje Graspiepers vliegt op. We zoeken nog even naar bijzondere watervogels. Het zijn vandaag vooral Futen die hier de klok slaan, nog geen zaagbek te zien. Snel maar weer eens terug!
